عدم آموزش صحیح در نظام آموزشی کشور
دکتر فردین احمدی نویسنده و پژوهشگر،مدرس دانشگاه و مدیر مسئول انتشارات حوزه مشق:
بدون شک، آموزش صحیح نظام آموزشی در کشور یکی از عوامل مهم برای حل مشکلاتی همچون فرزند سالاری در خانواده‌ها است.
نقص در برنامه درسی: نظام آموزشی ممکن است نتواند مهارت‌ها و ارزش‌های مورد نیاز برای تربیت کودکان را به درستی تدریس کند. مثلاً آموزش اصول اجتماعی، مهارت‌های مدیریت زمان و مهارت‌های ارتباطی می‌تواند به درستی تدریس نشود.
فاقد برنامه‌های تربیتی: برنامه‌های تربیتی موثر برای ارتقای مهارت‌های اجتماعی، مهارت‌های مدیریت خشم و استرس و همچنین توانایی‌های فردی مانند اعتماد به نفس و پشتکار، ممکن است در نظام آموزشی کشور به صورت کامل وجود نداشته باشد.
نقص در آموزش والدین: برخی از مشکلات تربیتی در خانواده‌ها ناشی از عدم آموزش والدین است. این ممکن است به دلیل عدم دسترسی به اطلاعات و منابع مناسب یا عدم آگاهی از روش‌های صحیح تربیتی باشد.
عدم همکاری بین خانواده و مدرسه: همکاری بین خانواده و مدرسه برای تربیت کودکان بسیار اهمیت دارد. در صورت عدم ارتباط و هماهنگی میان خانواده و مدرسه، امکان رفع مشکلات تربیتی ممکن است کاهش یابد.
راه حل مشکل فرزند سالاری در خانواده‌ها و جامعه
توسعه و آموزش والدین: برنامه‌های آموزش و راهنمایی برای والدین در زمینه تربیت کودکان و مهارت‌های تربیتی می‌تواند بسیار مفید باشد. این آموزش‌ها می‌توانند شامل مهارت‌های ارتباطی، مدیریت خشم، حل مسائل و تقویت اعتماد به نفس باشند.
تقویت نظام آموزشی: بهبود و به روزرسانی نظام آموزشی با تأکید بر آموزش مهارت‌های اجتماعی، مهارت‌های مدیریت خشم و استرس، خودشناسی و توانایی‌های فردی می‌تواند به کاهش فرزند سالاری کمک کند. همچنین، ارتقای کیفیت برنامه درسی و تأکید بر ارزش‌های مثبت و انتقادپذیری نیز ضروری است.
توانمندسازی جامعه: ایجاد حمایت اجتماعی و نهادی برای خانواده‌ها در مواجهه با مشکلات تربیتی مهم است. این شامل ارائه منابع و خدمات حمایتی مانند مشاوره تربیتی، کارگاه‌ها و برنامه‌های آموزشی برای والدین و ایجاد شبکه‌های حمایتی میان خانواده‌ها است.
آگاهی‌بخشی و ترویج فرهنگ تربیت سالم: با ترویج فرهنگ تربیت سالم و آگاهی‌بخشی در جامعه، می‌توان تفهیم کننده‌ای برای خانواده‌ها ایجاد کرد. این شامل آگاهی در مورد اثرات فرزند سالاری، ارائه الگوهای تربیتی مثبت و تشویق به روش‌های سازنده تربیتی است.
همکاری بین خانواده و مدرسه: ارتباط و همکاری بین خانواده و مدرسه اهمیت بسیاری در تربیت کودکان دارد. برگزاری جلسات و گفتگوهای میان والدین و مدرسه، ارتباط مداوم و انتقال اطلاعات مربوط به رفتار کودکان می‌تواند به بهبود روابط خانواده و کاهش فرزند سالاری کمک کند.
تحقیقات و سیاست‌گذاری مؤثر: انجام تحقیقات مرتبط با مشکلات تربیتی و فرزند سالاری و سپس اعمال بهبود و تغییر در سیاست‌های آموزشی و اجتماعی می‌تواند به حل این مشکل کمک کند. این شامل تحلیل و بررسی علل عمده فرزند سالاری در جامعه، ارائه راهکارهای مبتنی بر شواهد علمی، تعیین سیاست‌ها و قوانین مناسب برای حمایت از حقوق کودکان و تربیت سالم آن‌ها است.
باید توجه داشت که حل مشکل فرزند سالاری نیازمند تلاش گسترده و همکاری بین دولت، آموزش و پرورش، خانواده‌ها، جامعه و سایر نهادها است. علاوه بر این، تغییرات اجتماعی به مدت زمان طولانی نیاز دارد و نیازمند توجه مستمر و پیگیری است.
روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق
پیرو مطالب ارزشمند شما، همانگونه که فرمودید این مشکل فقط با آموزش والدین امکان پذیر خواهد بود ،چه بسا در خانواده هایی که حتی فرزند قبل از ورود به محیط مدرسه( به نظر صرفا آموزش _بدون پرورش )،دارای خود سالاری بوده و به همان شکل رشد یافته و خانواده تبدیل به خانواده ی فرزند سالار میگردد.